Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

Εξομολόγηση






"Είδα χτες στον ύπνο μου να μ' έχεις αγκαλιά..." Είναι δυο πόρτες κλειστές, η μία μετά την άλλη, κι από πίσω εσύ.


Μου βγάζεις κάτι που προσπαθώ να αγνοήσω. Αλλά πώς γίνεται αυτό; HELLO!! Υπάρχει ένας ροζ ελέφαντας στο δωμάτιο! Βασικά έχει στρογγυλοκαθήσει πάνω μου και δε μου φτάνει ο αέρας εδώ μέσα να αναπνεύσω. Πώς να τον αγνοήσω;


Μέχρι να έρθεις, ήθελα να κοιμηθώ, να ξυπνήσω και να είναι ξαφνικά Οκτώβριος. Τώρα δε θέλω με τίποτα να έρθει ο Σεπτέμβρης. Με τίποτα...


Μήπως τα συναισθήματα παραείναι έντονα για αυτό το χρονικό διάστημα;


Είναι δυνατόν να γίνομαι τόσο λάσπη όταν σ' ακούω να τραγουδάς; (BTW, έχω αρχίσει να εθίζομαι στο να γίνομαι λαθρεπιβάτης σε αυτά σου τα ταξίδια) Είναι σαν να με παίρνεις από το χέρι σα μικρό παιδί και να με περνάς απέναντι, στο χάσιμό σου. Και σε εμπιστεύομαι τυφλά σε αυτή τη βόλτα.


Υπάρχει ηλεκτρισμός στην ατμόσφαιρα ή τον φαντάζομαι; - Διψάει όλο μου το 'είναι' για ένα ηλεκτροσόκ - Σχεδόν βλέπω τις σπίθες τα βράδια που γυρνάμε.


Σου το έχω πει πόσο σου πάει να χαμογελάς. Αυτό που δε σου έχω πει είναι το πόσο καλό μου κάνει εμένα να σε βλέπω να χαμογελάς... Αν η ψυχή μου έχει ματώσει, γίνεται αιμοστατικός επίδεσμος. Αν δεν μπορώ να πάρω ανάσα, γίνεται μάσκα οξυγόνου. Αν βαραίνει το κεφάλι μου από τα πολλά, γίνεται Depon... (!) Πανάκεια αυτό το χαμόγελο
Ακόμα κοιμάσαι; Ξύπνα να δεις το χάλι μου. Που δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου. Που γράφω χωρίς να μπορώ να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά. Που τα μαλλιά μου είναι χάλια από τον ύπνο. Αυτό το τελευταίο θα το σχολιάσεις. Και θα σε κάνει να χαμογελάσεις. Και θα τα ξεχάσω πάλι όλα.


Θα με βόλευε πολύ να καταλάβεις όλα όσα γίνονται μέσα μου. Γιατί έχω γίνει πολύ κότα και φοβάμαι. Φοβάμαι να μιλήσω.


Έχει ξεκινήσει ένα παιχνίδι επιβίωσης ανάμεσα στο "θέλω" και το "ξέρω" και σε χρειάζομαι να θέσεις τους κανόνες. Να είσαι εσύ ο διαιτητής που θα ορίσει το νικητή. Εμένα άσε με σε μια μεριά μονάχα να παρακολουθώ. Και ότι είναι να γίνει θα φανεί στο χειροκρότημα.


Είναι μεγάλη ανακούφιση που βρίσκεσαι εδώ γύρω. Απλά και μόνο που έχεις μπει στη ζωή μου, που ξέρω ότι υπάρχεις. Έχω κάτι πολύτιμο, αλλά δεν είναι δικό μου. Τώρα πια ξέρεις.


Cap ou pas cap?