Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Απολογισμός Νο...7.142;






Σε πιάνει ώρες-ώρες και θυμάσαι και μετράς και υπολογίζεις. Δεν είναι κακό. Είναι σαν να οδηγείς, να σε πιάνει κόκκινο και, όσο περιμένεις να αλλάξει, να θυμάσαι μία-μία τις στροφές που πήρες μέχρι να φτάσεις στο σημείο που διέκοψες ξανά την πορεία σου. -Όχι, κακό δεν το λες.- Κι αφού τελειώσεις με το "πριν", πιάνεις το "μετά". Μετά τι; Το κόβεις δεξιά; Το κόβεις αριστερά; Ντουγρού στην ευθεία; Ή μήπως κάτι πιο θεαματικό; Να καβαλήσεις κανένα πεζοδρόμιο ας πούμε; Κανένα πεζό;

Αλλά περίμενες πάντα όσο ήθελες εσύ. Αυτό σου το αναγνωρίζω. Πέρασες τόσες φορές με κόκκινο, με το πόδι σου να πατάει με μανία το γκάζι λες και θέλει να το λιώσει. Για να προλάβεις άραγε; Ή για να απομακρυνθείς, να ξεφύγεις;
Άλλες φορές πάλι άναβε πράσινο κι εσύ ακόμα θυμόσουν, μετρούσες κι υπολόγιζες. Οι κόρνες σου έπαιρναν τ' αυτιά κι εσύ εκεί. Μα δε σε ξέρω; Τόσα χρόνια συνοδηγός. Περίμενες το επόμενο κόκκινο για να κάνεις τα λάστιχα να καπνίσουν, να αφήσεις μαύρα σημάδια στο δρόμο. Να κάνεις το κομμάτι σου. Κι αν ξαναπεράσεις από εκεί, να έχεις να λες μια ιστορία.

Κι από ιστορίες άλλο τίποτα. Μαύρα σημάδια αμέτρητα. Σημάδια αγαπημένα.
Σοβαρά όμως τώρα, πόσες φορές θα περνάς από τον ίδιο δρόμο; Πόσες φορές θα σταματάς στο ίδιο φανάρι; Να θυμάσαι τις ίδιες στροφές; Να μετράς τα ίδια σημάδια; Να λες τις ίδιες ιστορίες; -όσο και να παίζεις με τη σάλτσα, την ίδια επίγευση θα αφήνουν. Εγώ σου τα είπα.- Κάνεις λες και σώθηκαν οι δρόμοι.

Να ξέρεις όμως κοπελιά ότι με κούρασες. Εγώ θέλω καινούρια σημάδια... Και όχι πάνω στους δρόμους. Επάνω στην ψυχή μου. Χώρο έχει, μη μου αγχώνεσαι.

Τι λες; Το κόβουμε με τα πόδια;

Ψήνεσαι; Γιατί κάτι μου μυρίζει...

2 σχόλια:

SteF είπε...

καλύτερα, με τα πόδια, πολύ καλύτερα..έτσι έχεις πολύ χρόνο να απολαύσεις τη διαδρομή και να εστιάσεις στον διπλανό σου

mandy είπε...

Κι εγώ μαζί σου! Πεζό 2! Τάχα υπάρχει λόγος βιασύνης;