Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Καλώ καλοκαίρι...



...και η κλήση προωθείται...
Μας έχει μουλιάσει η βροχή και μας ρήμαξε ο αέρας. Σε πείσμα των μετεωρολογικών προβλέψεων όμως διατηρούμε ηθικόν ακμαιότατον. Λες "δε γ@μιέται;"  και εκμεταλλεύεσαι το φθινοπωρινό deja vu για να απολαύσεις μια κανάτα γαλλικό καφέ με καλή παρέα μπροστά από το σβησμένο τζάκι, ακούγοντας τη βροχή να παλεύει να τρυπώσει μέσα από την καμινάδα.

Και κάνεις σχέδια. Σχέδια για το καλοκαίρι που θα έρθει -όταν δεήσει-, σχέδια για τον επόμενο χειμώνα,σχέδια για την υπόλοιπη ζωή σου... Σχέδια που κρατάνε όσο ένα τσιγάρο και καταλήγουν μαζί με τα υπόλοιπα αποτσίγαρα μέσα στο τασάκι. Ιδέες που ξετρυπώνουν μέσα από τις κούπες του καφέ, χορεύουν για λίγο μπροστά στα μάτια σου και εξαφανίζοται μερικά εκατοστά πιο πάνω...

Κι αν ισχύει αυτό που λένε, ότι δηλαδή όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια οι θεοί χαμογελούν, εξηγείται το βουητό μέσα στο κεφάλι σου. Με τόσα σχέδια, τόσες εναλλακτικές, τόσες διαφορετικές πορείες που έχεις νοητά χαράξει μπροστά σου, θεοί και δαίμονες έχουν πέσει στα πατώματα και χτυπιούνται από τα γέλια.

Και πάλι λες "δε γ@μιέται;"... Κόσμος ήρθε, κόσμος έμεινε, κόσμος έφυγε, και κανένας δε στάθηκε ικανός να μπει εμπόδιο στο να ονειρεύσαι. Κι αυτό είναι μια μεγάλη νίκη.

Σήμερα είναι μια καλή μέρα. Δεν έχω κάτι να μαλώσω με τον εαυτό μου. Δεν έχω κάτι να με βαραίνει. Χρωστούσα μια "συγνώμη" κι έχοντας πια συμφιλιωθεί με την αλήθεια και με τον χειρότερό μου εαυτό, την τύλιξα σε συσκευασία δώρου και τη χάρισα μαζί με το πιο ζεστό μου χαμόγελο.

Αστράφτει και βροντάει, αλλά λέω "δε γ@μιέται;". Μέσα μου σήμερα έχει καλοκαίρι. Θα ανάψω ένα τσιγάρο και θα σχεδιάσω καλοκαιρινές αποδράσεις, ξενύχτια, εκπλήξεις και ότι άλλο βγει από την κούπα του καφέ.
Γελάστε όσο θέλετε... Σας αγνοώ επιδεικτικά :)