Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

Note to self

Μη διανοηθείς ποτέ σου να αφεθείς, να ακουμπήσεις κάπου το σώμα σου και να πεις "εδώ είμαστε" ή "επιτέλους, ανάσα" ή οτιδήποτε παρόμοιο. Είναι το παρασύνθημα που περιμένει το σύμπαν για να σημάνει γενικό συναγερμό σε θεούς, δαίμονες, ξωτικά, καλικάντζαρους, πνεύματα κι αερικά, να οργανώσουν σχέδιο δράσης ώστε να σου κάνουν το βίο αβίωτο.

Απλά μη στέκεσαι ποτέ. Μην επαναπαυθείς. Μην κάθεσαι ποτέ να ξαποστάσεις. Έναν κινούμενο στόχο είναι πιο δύσκολο να τον πετύχει κανείς.

Μην κάνεις το λάθος να πιστέψεις ότι όποιος κάνει κίνηση για να σε βοηθήσει, το κάνει πάντα για 'σένα. Στην ουσία ανοίγει ένα λογαριασμό με "πρέπει" και "δεν πρέπει". Τη στιγμή που δέχεσαι τη βοήθειά του έχεις δώσει το "οk" για να ξεκινήσει ένα παιχνίδι χρέους και υποχρέωσης. Και να σου πω και το καλύτερο; Δεν ξεχρεώνεις ποτέ. Ό,τι και να κάνεις, όσο κι αν αυτό κρατήσει. Σε οποιαδήποτε σύγκρουση, μικρή ή μεγάλη, θα ταλαντεύεται από πάνω σαν εκκρεμές του τρόμου, αυτό το τότε "χέρι βοηθείας" για να σου υπενθυμίζει πως "δεν πρέπει" να ξεφύγεις από τα όρια και πως "πρέπει" να υποχωρήσεις... Γιατί χρωστάς. Πάντα θα το χρωστάς...

Απλά κάνε μόνο αυτά που μπορείς να κάνεις μόνος σου. Αν οι δικές σου δυνάμεις-δυνατότητες δεν αρκούν, ή προσπάθησε περισσότερο (έτσι οι πιθανότητες να κερδίσεις είναι 50-50) ή παράτα τα (δε σπαταλάς χρόνο και ενέργεια άδικα).  Αλλιώς θα έρχεσαι πάντα δεύτερος σ'ένα παιχνίδι δύναμης.