Σάββατο 11 Απριλίου 2009

Αλυσιδωτή αντίδραση

Από χτες βουίζουν τα ΜΜΕ για τον πιτσιρικά που οργισμένος απειλούσε ότι θα σκοτώσει και θα σκοτωθεί και τελικά το έκανε. Αναλύσεις επί αναλύσεων, θεωρίες, ευθύνες, δηλώσεις και κολοκύθια τούμπανα.
Ήταν ένα παιδί. Ένα παιδί 19 χρονών. Που προφανώς κάτι ήθελε να πει αλλά δεν ήξερε πώς. Κάτι χρειαζόταν αλλά δεν ήξερε πώς να το ζητήσει. Μπορεί βέβαια να το είχε πει, να το είχε ζητήσει και να τον αγνόησαν.
"Ήταν πειραγμένο παιδί", "έπαιζε βίαια παιχνίδια στο internet", "είχε πρόβλημα συμπεριφοράς", "οπλίστηκε σαν αστακός και πήγε να σκοτώσει"...Είναι μόνο λίγα από τα πολλά...χαριτωμένα που άκουσα σε λιγότερο από 10'.
(...)Κάνετε λάθος, εσείς είστε τα νοητικώς στερημένα θρασύδειλα εγκληματικά καθάρματα που βρίζουν υπό την κάλυψη της ανωνυμίας, της ιδιότητας του καθηγητή ή των πολυάριθμων παρέων. Μέχρι στιγμής δεν έχω εισπράξει τίποτα άλλο παρά την απόρριψη και την ύβρη των γύρω μου. (...)
Και είχε φροντίσει ήδη να απαντήσει...
Ή μήπως αυτές οι κουβέντες είναι πάνω κάτω σαν αυτές που άκουγε και πήρε τελικά την απόφαση να κάνει ότι έκανε;
Άκουσα να λένε πως φταίνε οι γονείς, μετά πως οι καθηγητές του θα έπρεπε να το είχαν καταλάβει ότι ήταν, λέει, διαταραγμένη προσωπικότητα, ενώ παράλληλα αναρωτιόντουσαν πώς δεν είχε καθόλου σχέσεις με τους συμμαθητές του, γιατί οι γείτονες δεν είπαν τίποτα... Κλασική περίπτωση... Παίρνει κάθε δημοσιογράφος (και δημοσιογραφίσκος) από μια πίτα ευθύνης, παίρνει κι ένα μαχαίρι, κόβει, μοιράζει και καλή σας όρεξη.
...
Ακόμα μιλάνε και αναλύουν... Τώρα το αποδίδουν στη σχιζοφρένεια...

Μήπως ο κόσμος πλέον κατάλαβε ότι για να ακουστεί πρέπει να κάνει πολύ θόρυβο γιατί κανείς δεν θα του δώσει το λόγο;
Μήπως πριν κατηγορήσει κανείς τη μάνα και τον πατέρα, να αναρωτηθεί πόσες ώρες δουλεύει ο καθένας τους και πόσες ώρες περνούν στον ίδιο χώρο;
Μήπως σε μια τόσο τρυφερή ηλικία όπως είναι αυτή των 19 όλος αυτός ο βομβαρδισμός με την καταστροφολογία που χτίζει τοίχους και σταματάει κάθε κρυφή ματιά στο μέλλον, αρκεί για να οπλίσει ένα εφηβικό χέρι;
Μήπως θα πρέπει να μας θορυβήσει το πώς βρήκε τόσο εύκολα 3 όπλα και 80 σφαίρες ένα παιδί 19 χρονών;
Μήπως απλά μας κακοφαίνεται που, ενώ εμείς κουτσά στραβά τα βολεύουμε, μάθαμε να το βουλώνουμε και να μην ψαχνόμαστε παραπάνω, έρχεται από το πουθενά ένας πιτσιρικάς και μας χαλάει τον ύπνο;
Μήπως κακώς ψάχνουμε το λάθος σε αυτόν, ενώ θα έπρεπε να το ψάχνουμε σε εμάς;

Ένα ντόμινο που πέφτει χωρίς σταματημό. Το παλικαράκι αυτό δεν ήταν παρά ένα από τα κομμάτια του... Ποιανού κομματιού ο ήχος όταν πέσει θα σε κάνει άραγε να ξυπνήσεις μια και καλή κι όχι απλά να αλλάξεις πλευρό και να συνεχίσεις;


Αυτό το παιδί σκοτώθηκε γιατί ήθελε κάτι να πεί... Τον άκουσε κανείς ή άδικα πήγε;